« »
 
[]« 2 fatuus » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 422c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/FATUUS2
2. FATUUS, adject. Contumeliosus, probrosus. Inquisit. ann. 1260. in Reg. Olim parlam. Paris. :
Idem Thomas posuit in prisione ipsum priorem et injecit manus in eum, licet prior solummodo verbis Fatuis ipsum offenderet... Conviciis et verbis probrosis alteri ab altero dictis et impositis, etc.