« »
 
[]« Fauginator » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 423c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/FAUGINATOR
FAUGINATOR, f. Fossor, ab Occitan. Fousiga, fodere. Charta ann. 1471. ex Schedis Peiresc. apud Præsid. de Mazaugues :
Injunxit modernis æstimatoribus.. quatenus... vocatis prius partibus quæ tanguntur, sapitoribus, Fauginatoribus, valladeriis, magistris expertis et aliis necessario evocandis.