FEGANGI, vel Fengangi, in vett. Gloss. Furtum manifestum. Vox Longobardica. Edictum Rotharis Regis Longob. tit. 101. § 1. Rothar. 258.

Si quis liber homo furtum fecerit, in ipsum furtum tentus fuerit, id est, Fegangit, usque ad decem siliquas furtum ipsum, sibi nonum reddat

. Apud Muratorium tom. 1. part. 2. pag. 37. col. 1. habetur, id est, Fingendi. Idem Edictum tit. 6. Grimoald. 9. :

Si ancilla furtum fecerit, dominus ejus componat tantum ipsum furtum,... pro culpa, quod est Fegange, non requirantur, nec exigantur a domino ancillæ.

Leges Luitprandi tit. 119. § 1. habent Feugangi. 147. (6, 94.) Murat. Fegangi. Lex Longob. lib. 1. tit. 25. § 2. 48. 59. Fegangi. Adde Rothar. 296. et 375. Variæ lectiones sunt

Figangus, fegangit, finganoli, figandus, fegandi, figang, fegange

. Gloss. interl. ad Roth. 375 : i. e. non sit culpabilis ut privatus sit. In Glossar. Longob. cod. Vatican. : Figangi, culpa. Figangitus, tentus in furto. In cod. Cavens. :

Figanti i. e. ut semper habeat sibi.

Vide Grimm. Antiq. jur. German. pag. 637.