« »
 
[]« 1 fello » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 428a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/FELLO1
1. FELLO, Strumæ. Miracula S. Etheldredæ inter Acta SS. Junii tom. 4. pag. 549 :
Morbus quem vulgo Fellonem nuncupant, felle suo viroso me miserum graviter occupavit, occupatum perflavit, ut tumor ille letalis undique porrigeretur, dextro et in sinistro humero, dorso et pectori utris instar superemineret, et ab humano mento quasi palearia penderent. Veneni quidem vis intrinseca, cutis livore forinseco satis notabatur ... arterias gutturis et colli vias coarctavit, neque voci neque cibo meatum reliquit.