« »
 
[]« Fenalis mensis » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 431b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/FENALIS2
FENALIS Mensis, Gall. Mois Fenal, sic dicitur Julius, in Collectione Edictorum Leodiensium edit. 1714. pag. 19. et 120 :
Donoit l'an de gransce miiic xxi. le x. jour de mois de Juillet, que on dit Fenal Mois.
Iterum memoratur ibidem pag. 26. Statutum anni 1336. in Codice MS. urbis Commercii pag. 79 :
Item à chascun bled chascun conduict nous doit chascun an un silleur et en Fenaulx un faulcheur.
Aperta est vocis origo, a Fenum quippe quod mense Julio potissimum secatur, Fenalis mensis dictus est : apud Romanos vero Fenisecium vel Fenisicium, nostris Fenaison, mensi Junio tribuitur in veteri Romanorum Kalendario apud Grævium Thesauro Antiquit. Roman. tom. 8. col. 25. Vide Fenile. Heuuimanoth, apud Eginhardum, Germ. hodie Heumonat.
P. Carpentier, 1766.
Fenail mois, in Charta redit. comitat. Hannon. ann. 1265. ex Cam. Comput. Insul. Mois défenal, eodem sensu, in Ch. ann. 1309. apud Thaumasser. inter notas ad Consuet. Bellov. pag. 418 :
Données à Nivelle l'an de grace NS. 1309. le Mierquedi prochain après les octaves S. Pierre et S. Pol, ou mois Défenal.
Vide infra Fenarium.