« »
 
FENARE 1, FENARE 2.
[]« 1 fenare » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 431b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/FENARE1
1. FENARE, Fenum secare et siccare, Gall. Faner. Charta Jurium Prioris S. Salvatoris in Diœcesi Autissiod. ann. 1157 :
Ad corvadas Fenandi et frumenta colligenda capellanus interesse debet.
Tabular. B. M. de Bono-Nuntio Rotomag. :
Ad prata nostra Fenanda.
[]« 2 fenare » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 431b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/FENARE2
2. FENARE, perperam pro Ferrare, ferro equi soleam munire, in Comput. ann. 1380. inter Probat. tom. 3. Hist. Nem. pag. 28. col. 1 :
Item pro Fenando aliquos dictorum ronsinorum in Avinione, et pro aptando duas bridas, quæ erant fractæ.
Vide in Ferrum 1.