FERRANDUS, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« Ferrandus » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 442c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/FERRANDUS

FERRANDUS, Color in equis sic appellatus. Charta, scripta sub Roberto Rege, in Tabulario Abbat. Conchensis in Ruthenis ch. 209 :

Et laxo sancti Salvatoris et sancta fide caballum meum Ferrandum.

Willelmus Brito lib. 12. Philipp. de Ferrando Comite Flandriæ, capto in Prælio Bovinensi :

At Ferrandus equis evectus forte duobus,

Lectica duplici temone vehentibus ipsum,

Nomine quos illi color æquivocabat, ut esset

Nomen idem Comitis, et equorum, Parisianis

Civibus offertur Luparæ claudendus in arce.

Similia habent Rigordus et alii sub ann. 1215. Albericus in Chronico MS. :

Accidit etiam casu mirabili, quod equi lecticam Ferrandi trahentes, essent coloris Ferrandini.

Will. Guiart. de eodem Comite :

Ferrant portent dui auferrant,

Qui tous deux sont de poil Ferrant.

Charta ann. 1158. in Spicilegio Acheriano tom. 13. pag. 312 :

Si fratres dederunt ei 300. solidos, et unum palafredum Ferrant.

Rollandinus in Summa Notariæ cap. 5 :

Unum runcinum Ferrantem cum cifeto, et cum uno freno et sella extimatum, etc.

MS. :

Et Cuens Guibert, qui le poil a Ferrant.

MS :

Dont sist li Dus sor le Ferrant de pris.

Alibi :

Prenez vos garde de moi et de ma gent,

Ne tendez mie as chevaus, as Ferrans,

As beles robes, à or, ne à argent.

Brunetus Latinus lib. 5. cap. 53. de Equis :

Et in colore dei tu gardare lo baio, el Ferante, rotato, o nero, o biancho, o fallago, o daltra maniera, etc.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

Ferrantus, Eadem notione, apud Th. Madox Formul. Anglic. pag. 423 :

D. Bartholomæus de Lega legavit uxori suæ palefridum Ferrantum.

◊ At cujusmodi fuerit istiusmodi color haud omnino constat, tametsi probabile sit eum esse, quem Varium nostri vocabant, uti suo loco docemus, vulgo Pommelé, quod etiam ex veteri Chronico vernaculo probavimus in Notis ad Alexiadem Annæam pag. 409. ut et vocem ortam a colore equorum Arabicorum, quos Faras appellabant. Vide in Farius.

P. Carpentier, 1766.

◊ Quis fuerit color ille, definire videntur Annal. Victor. Mss. ad ann. 1214 :

Messores et operarii utriusque sexus et ætatis, operibus prætermissis, veniebant de campis ad viam, falcibus ad collum suspensis et rastris, et catervatim currebant cernere cupientes in vinculis Ferrandum, quem prius in armis formidabant, illudebantque ei rustici, puellæ et pueri, maxime pro eo quod duo albi equi, qui communiter Ferrandi vocantur, quadrigam seu lecticam, in qua vehebatur, trahebant,.... illudebant dicentes, modo bene est, nam Ferrandus Ferrandum trahit.

Adde Vitam S. Walth. tom. 1. Aug. pag. 266. col. 1.