« »
 
[]« 2 ferro » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 444a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/FERRO2
2. FERRO, Faber ferrarius, Gall. Forgeron, ouvrier en fer, alias Ferron. Pactum inter Phil. reg. et Guill. episc. Paris. ann. 1222. inter Instr. tom. 7. Gall. Christ. col. 93 :
Concedimus ut episcopus Paris. et successores sui Paris. episcopi habeant apud Paris. unum draparium, unum cordubanarium, unum Ferronem pro fabro et ferrone, etc.
Lit. remiss. ann. 1390. in Reg. 138. Chartoph. reg. ch. 194 :
Ysabeau de Courtenay, veuve de Guillaume de Roigny, se remaria à un pauvre Ferron et maréchal, homme de très-petit et vil estat, nommé Henriet Eullet de Ferrieres en Gastinois.
Charta ann. 1404. in Reg. 160. ch. 101 :
Nul ne soit du mestier de faire le fer, exceptez les filz des Ferrons. Ferrons et vendeurs de fer,
in Stat. ann. 1350. tom. 2. Ordinat. reg. Franc. pag. 371. art. 189.