« »
 
[]« Feruta » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 450b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/FERUTA
FERUTA, Vulnus, Ital. Ferita vel Feruta, Gall. Blessure. Chron. Parmense, apud Murator. tom. 9. col. 791 :
Quas domos cum omnibus eis existentibus combusserunt et dextruxerunt in totum : et hoc fuit occasione mortis Francisci de Catena per eos factæ, et Ferutæ in dominum Ferardum de Bosseto.
Ibid. col. 818 :
Dictus dominus Potestas armata manum cum m. peditibus de populo more solito equitavit Coltarium ad domum Tortini de Turtis, et eam funditus diruerunt, occasione unius Ferutæ factæ per eum, in una taberna, ut dicebatur, in Guidonem Ferrapecoram.
Vide Ferita.