FILTORTUS, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« Filtortus » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 500a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/FILTORTUS

FILTORTUS. In Lege Salica titulus 44. sic concipitur in Edit. Heroldi, de Filtortis, qui Lege Salica vivunt. In Edit. Tilliana,

de Filtortis, hoc est, qualiter homo furatas res intertiare debet

. Ubi Wendelinus Filtortos dici ait, pro Flitortos, lingua Flandrica Vlietaert, id est, Fugitivos. Est ergo, illo auctore, Filtortus hoc loco, qui vel fugit, vel de fuga est suspectus, vel cui absenti ac tanquam fugitivo furtum videtur imputandum.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

◊ Perobscuram hanc vocem, quam neque Wendelinus neque alii Commentatores assecuti sunt, interpretari tentavit Eruditus Eccardus in notis ad Legem Salicam tit. 50. haud infelici, ut videtur, conatu. Agitur quippe in eo articulo quomodo quis crimen furti aut damni vel violentiæ alteri factæ a se removere possit. Violentia autem, vis, damnum, injuria et injustitia quæcumque medii ævi Scriptoribus tortus vel tortum vocatur. Hinc vocem compositam esse putat ex fil vel fel, a Germ. Fehlen, Falli, errare, et Latino barb. Tortus, Gall. Tort : adeo ut Filtortus vel Feltortus, ut habet Guelferbytanus codex, sit Falsa injuria, vel etiam Falso injuriatus, aut cui falso crimen latrocinii imputatum est. Simplicius Schilterus in Gloss. Teuton. Filtorta exponit Res intertiatas, a verbo Filen, Commendare, et Terte, Tertius. Porro ibi sermo fit de rebus apud alterum inventis quæ tertio commendari debent. Judicent horum idiomatum peritiores.