« »
 
[]« Finitus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 503c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/FINITUS
FINITUS, Mortuus, vita functus. Bernard. Ordo Cluniac. part. 1. cap. 74. art. 28 :
Duo majora signa non pulsantur, nisi in festivitatibus quæ fiunt in cappis... et ad officium fratris qui intra Monasterium est Finitus.
Miracula S. Paulini, Julii tom. 3. pag. 272 :
Cum ego fui in curia B. Alexandri, ego vidi eum Finitum, spiratum et mortuum.