FODERATUS, Pellitus, Italis Foderato, Gall. Fourré. M. Robertus de Sorbona in Serm. de Conscientia :

Supertunicale.... strictum sine manicis, de vario Foderatum.

Nicolaus IV. PP. in Epist. apud Odoricum Rainaldum ann. 1278. num. 79 :

Referant cappas nigras de segia simplices, vel, si voluerint, Foderatas a cingulo, vel circa ex parte anteriori, fixas interius et apertas.

Cæsarius lib. 8. cap. 59 :

Cum esset frigus, et ille se algere simularet, Gerardus cappam suam Foderatam, qua se tegeret iens cubitum, transmisit.

Ericus Upsaliensis lib. 1. Hist. Suecicæ :

Illic bestiæ nobilium pellium vellere tectæ, sunt in magna multitudine et copia, quarum pelles pro Foderatura aptissimæ. Fodratura,

in Concilio Tolet. ann. 1346. Schramb. in Chron. Mellicensi pag. 359. col. 2 :

Oportebit ut non utantur camisea linea, sed lanea tantum, nec bambasio vel joppa, neque pileo Foderato cum pellibus.

Vide Furratus. Vox porro orta, ni fallor, a fodero, seu fodro : qui enim ad fodrum, seu pabulationem proficiscebantur, inde redibant rebus omnibus instructi ac onerati, dicebanturque esse bene foderati, Bien Fourrez : quod postea traductum est ad pelles, quibus onerantur vestes et instruuntur. Loccenius a Sueco-Germanico Foder, ortam vult.