FONS 2, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« 2 fons » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 543a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/FONS2

2. FONS, Vas, in quo aqua ad Missæ sacrificium ponitur. Ordo Romanus :

Subdiaconus accipit Fontem de manu Archiparaphonistæ, et defert Archidiacono, et ille ex amula infundit, faciens crucem in calicem.

Occurrunt hæc verba semel ac iterum. Vetus Scheda apud Browerum lib. 8. Annal. Trevir. n. 114 :

Offertorium aureum gemmatum cum patina, Fontem aureum cum gemmis, pavonem auro et margaritis distinctum.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

Fons, Piscina, ubi Sacerdotes lavant manus antequam sacra faciant. Synodus Valent. ann. 1590 :

Præcipimus Fontem ad abluendas Sacerdotum manus, qui se ad Missam celebrandam accingunt, præparari, qui vel parieti infixus, vel pensilis aquam præbeat cum linostina palla.

Fontium Adoratio interdicta passim legitur in Conciliis, Autisiodor. can. 3. Nannetensi cap. 23. Arelat. II. can. 23. Toletano XII. can. 11. apud Burchard. lib. 1. can. 94. interrog. 42. in Legib. Longob. lib. 2. tit. 38. § 1. Liutpr. 83. (6, 30.) etc. Hinc Fonticolæ, apud Cyprianum in Vita S. Cæsarii Arelat. etc. Vide Cluverium lib. 1. Germ. antiq. cap. 34. et Grimm. Mythol. German. pag. 326. sqq.