« »
 
[]« Forçare » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 547b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/FORCARE
FORÇARE, Vim inferre, Gall. Forcer. MS. Cod. Consuetud. Tolos. fol. 29 :
Infra illos terminos ab ipsis dominis suis, vel dominabus, vel aliis pro eis, et illi tales homines, vel feminæ et res, animalia eorum nullatenus capiantur nec Forcentur.
Ibid. sæpius occurrit. Vide Forciare in Fortia 2.
P. Carpentier, 1766.
Ital. Forzare, Hispan. Forcejar. Charta Aldef. reg. Aragon. æra 1165. pro hominibus Tutelæ in Reg. 53. Chartoph. reg. ch. 295 :
Et non vos inde laxetis Forçare ad nullum hominem, et qui vos voluerit inde Forçare totos in unum destruite illi suas casas. Parforcier,
eodem sensu, in Lit. ann. 1373. tom. 5. Ordinat. reg. Franc. pag. 636 :
Estre contrains ou Parforciez en quelque maniere, etc. Pourforcier ;
unde Pourforcement, in Ch. ann. 1288. ex Reg. comitat. Montisfort. Cam. Comput. Paris. fol. 39. v°. Se Parforcer vero, pro Eniti, conari, in Lit. remiss. ann. 1411. ex Reg. 165. ch. 400 :
Icellui Ravenel.... se Parforçoit de batre et emmener lesdites bestes.