FORISBANNIRE, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« Forisbannire » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 557a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/FORISBANNIRE

FORISBANNIRE, In exilium agere per bannum, seu banno et edicto promulgato. Matth. Paris ann. 1245 :

Expulsus a Scotia, Forisbannitus ab Anglia, exhæredatus in Hibernia, etc.

Ita in Capitul. Caroli C. tit. 12. cap. 6. 7. tit. 29. cap. 3. tit. 39. cap. 1. in Vitis Abbatum S. Albani pag. 70. apud Petrum de Vineis lib. 5. Ep. 107. in Concilio Lambethensi ann. 1261. cap. de Clericis captis, etc. Forbannir in Consuet. Andegav. art. 48. Norman. cap. 24. Beneharnensi tit. 16. art. 1. etc. Faire Forbanu, in Stabilim. S. Ludovici lib. 1. cap. 31. in exilium mittere.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

Forbanisare, Eadem notione in Tractatu inter Ludovicum Regem et Petrum Ducem Britanniæ ann. 1231. ex Archivis Castri Nannet.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

Forsbanizare et Forsbanizatio, in Codice Legum Norman. cap. 23. apud Ludewig. tom. 7. Reliq. MSS. pag. 196.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

Forsbannire, in Tabulario B. Mariæ de Bononuncio Rotomag.

Forbanitus, in Lege Salica tit. 51. § 3. in Capit. Caroli C. tit. 12. cap. 6. in Capitul. Carlomanni tit. 1. cap. 3. in Legibus Henrici I. Regis Angl. cap. 59. in Lege Longob. lib. 1. tit. 25. § 63. Carol. M. 47. in Capitul. Caroli M. lib. 3. cap. 49. in Constit. Sicul. lib. 2. tit. 3. apud Petrum de Vineis lib. 2. Ep. 56. lib. 3. Ep. 79. lib. 5. Ep. 111. Forbanni in Consuet. Norman. cap. 23. 76. 80. 100. 121. etc. Forabanditz, in Foris Beneharnens. Telonea Forbannita, vetita, in Lege Longob. lib. 3. tit. 1. § 5. Carol. M. 15. Furbannitus, in Lege Ripuar. tit. 87. Joan. Molinetus au Chappellet des Dames :

Mais Fourbennis furent soirs et matins

Cueurs orgueilleux, que rebouter on doit.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

Forbannitus, in Lege Ripuar. tit. 87. Hist. Cortusior. lib. 1. apud Murator. tom. 12. col. 785 :

Ipse vero cum Antonio de Curterodulo ejus socio fuit de Padua Forbannitus,

Pluries occurrit in Chron. Andr. Danduli ibid. col. 486. et 491.

Forbannitio, apud Petrum de Vineis, lib. 3. Epist. 48. et in Regiminibus Paduæ apud Muratorium tom. 8. col. 383. Forbannissement, in Consuetud. Norman. cap. 24.

Forbannum, Idem quod Forbannitio. In forbannum mittere. Capitulatio Caroli M. pro partibus Saxoniæ cap. 26 :

Si quis homo fidejussorem invenire non poterit, res illius in Forbanno mittantur, usquedum fidejussorem præsentet. Si vero super bannum in domum suam intrare præsumpserit, sol. 10... componat.

Adde Capitulare 2. ann. 809. cap. 4. lib. 3. Capit. cap. 50. Capit. Caroli C. tit. 31. cap. 6. tit. 39. cap. 3. In Forbanno mittere latronem, in Lege Longob. lib. 1. tit. 25. § 62. Faire Forban, seu Forisbannitum, in Stabilim. S. Ludov. lib. 1. cap. 31. et lib. 2. Sentence de Forban, in Consuetudine Britanniæ art. 11. Droit de Forban, in veteri Consuet. Perticensi

cap. 4. MS. :

Trois cent ans xl. et plus

Avoit mis pere en Forbius,

Ainc qu'il passast de ceste vie.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

Forbanie, Eadem significatione, supra in Forincatio.] Aliud est autem

Foris Banno : Is enim dicitur Foris banno esse, qui bannum suum adimplevit. Capitul. 2. ann. 813. cap. 13 :

Sed si bannus ei judicatus fuerit, et banno peracto stet in eo interim usquedum Comiti et eo, qui clamorem vel causam ad eum habuit, et tunc sit Foris banno.