« Froncina » (par P. , 1766), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 615a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/FRONCINA
FRONCINA, Pergamenum ex pelle vitulina, forte quod Fronciatum seu rugatum sit, ita
appellatum ; nisi legendum putes Francina. Vide Francenum. Inventar. ann. 1324. inter Probat. Hist. Autiss. pag. 297. col. 2 :
Item, Decretales partim in Froncina et partim in pergameno caprino cum apparatu ordinario.Pluries ibi occurrit.
P. , 1766.
◊ Hinc vocem Fracon
in Vita S. Isabellæ, cujus editor significationem ab eruditis Gallis frustra se quæsivisse
declarat. tom. 6. Aug. pag. 800. col. 2. accersere et explicare aggressus est quidam in
Mercur. Franc. mens. April. ann. 1747. pag. 55. ubi flagellum de Fracon, quo,
virgarum communium loco, corpus suum cruciabat S. Isabella, ex Froncina seu
pergameno confectum opinatur. Quam longe vero a genuina vocis notione aberraverit ille,
probavit alter in eod. Mercur. mens. Jun. tom. 2. pag. 82. ex Diction. de Lemery,
in quo Fracon vel Fragon, Normannis inferioribus etiam nunc Fraijon,
est Bruscus, vulgo Le petit houx, ex quo flagellum compositum, virgis
communibus multo asperius fuisse facile conjicitur ; quod loco ex vita S. Isabellæ allato
apprime convenit. Fregon dicitur apud Guignevil. in Peregrinat. humani gener. MS. : Il y croissoit hous et Fregons,Bos espineus plains d'aguillons.