« »
 
FRUSTA 1, FRUSTA 2.
[]« 1 frusta » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 620b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/FRUSTA1
1. FRUSTA, vox Italica, Lorum, scutica. Stat. crimin. Saonæ cap. 29. pag. 57 :
Si autem aliquis verba aliqua injuriosa, inhonesta vel minatoria protulerit contra aliquem ex ipsis magistratibus,... puniatur a libris decem usque in centum, et possit etiam bannari per annum, vel ad Frustam poni arbitrio judicare debentis.
Vide mox Frustare.
[]« 2 frusta » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 620b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/FRUSTA2
2. FRUSTA vel Frustra Terræ, Idem quod infra Frustum terræ. Chartularium SS. Trinit. Cadom. fol. 25 :
Duas Frustas Terræ, scil. ad Formas : una est ex una parte viæ, altera de alia ; una Frustra ad Runcerium, una Frustra ad Quadratos, etc.