« »
 
[]« Frustum terræ » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 621a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/FRUSTUM2
FRUSTUM Terræ. Domesdei apud Spelman. et Edw. Cokum :
In Insula habet Rex unum Frustum Terræ, unde exeunt sex vomeres.
Charta Rainoldi Archiepisc. Remensis ann. 1129. apud Locrium in Chron. Belg. :
Et apud Curerias tres curtiliones, et apud Roveroi unum curtilionem, et sex Frusta terræ, et apud Noiellam, unum Frustum terræ. Frustum terræ,
in Domesdei particulam significare, ait Edw. Cokus, quo modo dicimus, un morceau de terre. At Spelmannus legendum censet, non frustum, sed frustrum ; idemque sonare ac agrum nondum proscissum, quo modo terras fraustras appellari supra observavimus. Reipsa Frustrum terræ legitur in Chartulario S. Vandregisili, tom. 2. pag. 1615. Frustrum vineæ, in Chartular. S. Vincentii Cenoman. fol. 82.