« »
 
[]« 3 fuga » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 622b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/FUGA3
3. FUGA, Refugium, azylum. Vita S. Glodesind. tom. 6. Jul. pag. 204. col. 1 :
Ad urbem Mettensium in ecclesiam sancti protomartyris Stephani profugit, et confessionem, ubi ejusdem martyris ac ceterorum innumerabilium sanctorum reliquiæ conditæ erant, collocavit pro Fuga, non pro commisso scelere, sed ne scelus committeret.
Nostris Se Fuir, in aliquem locum confugere, vulgo se refugier, Pactum inter Carol. comit. et capitul. Carnot. ann. 1306 :
Jureront les chanoines.... que nul malfaiteur, qui se Fuiroit esdites mesons, ne recevront à garantie. Fuiter
vero In fugam conjicere, apud Christ. Pisan. in Carolo V. part. 2. cap. 24. tom. 3. Dissert. D. Le Beuf pag. 206 :
Si fu pris Thomas de Grançon et jusques à quatrevingts autres groz prisonniers, et le surplus mors et Fuitez.
Unde emendandus[] Marten. tom. 5. Ampl. Collect. col. 598. ubi Fuce, pro Fuie, fuga. Fuir, eadem acceptione, in Poem. de Cléomades Ms. :
Les Fuirs, ne les encauchiers,
Les retours, ne les ralijers, etc.