« »
 
[]« Fulcitus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 624a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/FULCITUS
FULCITUS, Ornatus, intextus. Gloss. Lat. Gall. Sangerm. : Fulcitus, Fulciz, garniz. Testamentum Enguerandi dom. de Cuciaco ann. 1397. apud Marten. tom. 6. Ampliss. Collect. col. 602 :
Item volumus quod per ordinationem Executorum nostrorum fiat in eodem monasterio una nobilis crux de argento,... et quatuor ornamenta ad celebrandum, quorum tria communibus diebus servient, et quartum Fulcitum pro diacono, subdiacono, et presbytero pro festis solemnibus.
P. Carpentier, 1766.
Instructus, Gall. Fourni. Chron. Extense ad ann. 1290. apud Murator. tom. 15. Script. Ital. col. 342 :
Omnes isti.... Fulciti de omnibus eis necessariis iverunt ultra mare ad civitatem Acri.
Vide supra Foleratus.