« »
 
[]« Fundinavis » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 629b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/FUNDINAVIS
FUNDINAVIS. Species tributi forte a navigantibus exsoluti. Constit. Innoc. VIII. PP. ann. 1488. in Bullario Carmel. pag. 401 :
Mandamus quatenus eumdem Gratianum (Carmelitarum Procuratorem) cum comitiva, absque alicujus datii, pedagii, passagii, telonii, Fundinavis, vel gabellæ, aut alterius cujuscumque indicti vel indicendi oneris exactione, ire, stare et redire pro nostra et apostolicæ Sedis reverentia permittatis.
Diploma Caroli VII. Regis Franc. ann. 1450. concessum Arnoldo Duci Romam ire cupienti, apud Acherium tom. 7. Spicil. pag. 305 :
Non inferentes eisdem molestiam occasione solutionis vectigalis, telonei, pedagii, dacii, nauli, Fundinavis, aut cujusvis alterius tributi.
Litteræ anni 1401. apud Rymerum tom. 8. pag. 234 :
Sine solutione alicujus dacii, pedagii, Fundinavis, gabelli, tributi, impositionis, aut alicujus alterius exactionis seu demandæ, etc.
Similis recurrit locus apud eumd. Rymer. tom. 12. pag. 283. Modo Fundinavis una voce, modo Fundi navis divisis vocibus legitur.