« »
 
[]« Furnillum » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 636c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/FURNILLUM
FURNILLUM, ut Furnile, Gall. Fournil, Camera vel domus, ubi furnus est. Pactum matrimonii ann. 1086. apud Marten. tom. 1. Ampliss. Collect. col. 519 :
Ego Herbertus duco uxorem nomine Godeheldem et do ei in dotalitio.... duo arpenna vinearum et sex modios vini de vineis Herberti Sigleni et... unum Furnillum et unum burgensem nomine Amiot.
Charta ann. 1094. ex Archivo Majoris Monasterii :
Dederunt S. Martino medietatem offerendarum capellæ suæ, et decimum panem Furnilli sui.