« »
 
[]« 1 furo » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 637b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/FURO1
1. FURO, pro Fur, Ital. Furo. Marculfus lib. 2. form. 22. de servo :
Non Furo, non fugitivo, neque cadivo, etc.
Capitulare Sicardi Principis Beneventani cap. 11 :
De Furone vero et homicida ita stetit, ut si.... furtum in sua patria facere præsumpserit.
Ita non semel in Legibus Luitprandi Reg. Longob. tit. 57. § 1. 80. (6, 27.) Rothar. tit. 94. § 1. tit. 101. § 21. 235. 271. Occurrit etiam in veteribus aliis Legibus apud Baluzium in Notis ad Capitular. pag. 1000. 1017.