« »
 
[]« Furtus » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 638a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/FURTUS
FURTUS, pro Furtum, in Lege Salica tit. 10. Edit. Heroldi, et in Legib. Luitprandi Regis Longob. tit. 37. § 1. 56. (6, 3.) Utitur etiam vetus Interpres Juvenalis Sat. 8. v. 112 :
Putes, inquit, has civitates Furtus non esse accusaturas, etc.
P. Carpentier, 1766.
Nostris Furt. Lit. remiss. ann. 1401. in Reg. 156. Chartoph. reg. ch. 342 :
Icellui Hutin emmena furtivement ledit cheval, et le mist en l'ostel de Jean de Scure chevalier, qui dudit Furt ne savoit riens. Icellui Jehan... disoit que en faisant ledit Furt, il n'avoit fait point de bris,
in aliis ann. 1413. ex Reg. 167. ch. 179.