« »
 
[]« G » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 001a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/G
G. littera numeralis, quæ 400. denotat ; unde versus :
G. quadringentos demonstrativa tenebit.
seu ut habet Ugutio :
Ergo quater centum, G. nunc caudata...
Eidem literæ si linea recta superaddatur, quadraginta millia significat.
◊ G. seu g. in Codd. MSS. mediæ ætatis usurpatur pro Senario. Vide libros Sacrament. Eccles. Rom. pag. 201. 205. 207. 260.
◊ G.
In superscriptione cantilenæ, ut in gutture gradatim garruletur, gemine gratulatur
. Ita Notkerus Balbulus Opusc.
Quid singulæ litteræ significent in superscript. cantilenæ
. Vide A.
P. Carpentier, 1766.
◊ G. litera a T. tracta est, cognationem habet cum C, et quando ponitur ante U, vocali sequente, amittit U vim suam sicut cum A, ut Anguis, quis, Glossar. vet. ex Cod. reg. 7613.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
◊ G. nonnunquam mutatur in B. sicque a Figendo, Fibula dicta est. Quod etiam in Gallico observare est. Lit. remiss. ann. 1398. in Reg. 153. Chartoph. reg. ch. 447 :
L'exposant prist un baston ou Gaston de bois de laditte charrette, etc.
Pluries pro C. scribitur, ut mox videre est in Gaba, Gabata, Gabia. Gaballa, Gambium, Gamera, etc. Apud [] Gallos in D. sæpius : a Plangere, Gallice Plaindre, a Pingere, Peindre, etc. derivantur. Apud Hispanos frequentius in H. ut Hermano pro Germanus. At nulla familiarior hujus litteræ mutatio quam in V. ac præsertim in W. et vicissim. Willelmus et Guillelmus perinde scribuntur, et alia bene multa vocabula, quæ passim occurrunt.
P. Carpentier, 1766.
◊ G. sæpissime pro J. et vicissim. Magestas, pro Majestas ; Gajare pro Gagiare, etc.
© École des chartes.