« »
 
[]« Gajum » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 011c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/GAJUM
GAJUM. Excerpta Pithœana :
Gajo, vel Gagio, silva densissima.
Ugutio : Gajo, vel Gao, i. Gwaldus, vel Gagio, silva densissima. Ita Gajum Regis usurpatur in Lege Longob. lib. 1. tit. 25. § 37. 38. Rothar. 324. 325. Apud Murator. tom. 1. part. 2. pag. 42. col. 2. ex Codice Esten. legitur, Excepto Gage Regis. Charta Caroli M. apud Ughellum tom. 5. pag. 1565 :
Præterea et Gajum nostrum, qui in eodem loco juxta res ipsius Ecclesiæ in Luciaria conjacet, et nunc noviter excolitur, etc.
Alia Hugonis Regis Italiæ ann. 927. apud eumdem tom. 2. pag. 195 :
Molendinosque ibi sitos duos, seu et Gajum unum, nec non in Bergante mansos 3. etc.
Occurrit adhuc infra. Alia in Chronico Farfensi pag. 658 :
Vaccariciis, alpibus, Gajis, molendinis, etc.
Gagium, Eadem notione. Charta Desiderii Regis Longob. in Bullario Casinensi tom. 2. pag. 14 :
Largimur in Jura de ipso Monasterio ex Gagio nostro Regiense, quæ nuncupantur, terra, silva, roncora, et prata, etc.
Kaheius, in Leg. Bajuv. tit. 21. § 6. Vide Grimm. Antiq. Jur. German. pag. 596. Mytholog. pag. 48. et Graff. Thesaur. Ling. Franc. tom. 4. col. 761. voce Hac.
A Gajo porro nata videtur vox Gay nostris, Gajo Italis, pro Læto, Gaudente, ab iis scilicet, qui in silvas pergunt, vel venandi, vel oblectamenti gratia, ut curas abjiciant omnes, ac sese ab iis liberent. Gagio etiam pro læto dixit Dantes Parad. 6. Vide Octav. Ferrarium in Orig. Ital. v. Gajo, et infra in Gualdus.