« »
 
[]« Ganiveta » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 024c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/GANIVETA
GANIVETA, Ganivetus, ut supra Ganipula et Ganipulus, nostris Ganivet, Guenivete et Gayvete. Lit. remiss. ann. 1362. in Reg. 93. Chartoph. reg. ch. 203 :
Ipsum cum quadam Ganiveta ferri de cuspide juxta mamillam sinistram vulneravit.
Inventar. Ms. ann. 1379 :
Item duæ Ganivetæ in una vagina, viratæ de argento.
Acta Mss. Inquisit. Carcass. ann. 1308. fol. 36. r° :
Videbat quod dicti homines portabant in zonis suis cultellos seu Ganivetos.
Lit. remiss. ann. 1400. in Reg. 155. ch. 342 :
Le suppliant sacha une Guenivete ou coustel petit, etc. Le sainct Ganivet,
Cultellus scilicet, quo sacram Hostiam Judæus percussit, in Diar. regni Caroli VII. pag. 524. Lit. remiss. ann. 1410. in Reg. 165. ch. 333 :
Le suppliant de sa Gayvete ou coustel à tailler pain donna un cop seulement par le corps à icellui Domange.
Hinc Ganivier, Ganivetorum faber, vel mercator, in aliis Lit. ann. 1390. ex Reg. 139. ch. 44 :
Jehan le Veel poure Ganivier... mist en vente sur un estal pluseurs ganives, petiz couteaux, etc.
Vide supra Ganivetus.