« »
 
[]« Gardingi » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 031c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/GARDINGI
GARDINGI, apud Gothos Hispanos, accensentur optimatibus et majoribus Palatii Officialibus, (tametsi quæ fuerit eorum dignitas, non omnino percipitur) in Lege Wisigoth. lib. 9. tit. 2. § 9 :
Si majoris loci persona fuerit, id est, Dux, Comes, sive etiam Gardingus.
Ubi Fori Hispanici Gardingum, per Ricome, seu Ricum vel Divitem hominem efferunt. Lib. 2. tit. 1. § 1 :
Videntibus cunctis Sacerdotibus Dei, senioribusque Palatii, atque Gardingis.
Lib. 9. tit. 2. § 8 :
Seu sit Dux aut Comes, Thyuphadus aut Vicarius, Gardingus, etc.
Vide Histor. Wambæ Regis pag. 833 :
Optimates Palatii atque Gardingi,
in Concilio Tolet. XIII. cap. 2. et in Lege Wisigoth. lib. 12. tit. 1. § 3. Gardingi Palatii, apud Lucam Tudensem pag. 68. Gardingus Regis, in Vita S. Fructuosi Episcopi Bracarens. a Sandovallio et Mabillonio Sæc. 2. Benedict. edita cap. 16. et apud Victorem Tunnensem ad 4. Consulatum Justiniani.
Vocem effictam a Garda, custodia, quidam volunt, ut Gardingi custodes fuerint Principis, vel Palatii, ex honoratioribus.