1. GENU, Generatio, ex Gr. γένος, Gradus generationis. Concilium Vermeriense ann. 752. can. 1 :

In tertio Genu conjuncti separantur.

Capitulare Haytonis Episcop. Basil. cap. 21 :

Ut nullus sibi accipiat (uxorem) usque in quinto Genu.

Mox :

Et non separentur in quarto Genu, sed in pœnitentia cunctis diebus conjunctionis suæ perseverent.

Willelmus Malmesb. lib. 1. Hist. Angl. cap. 4 :

Successit Ethelbaldo Offa quinto Genu.

Eod. cap. :

Kenulphum quinto Genu nepotem.

Cap. 5 :

Apud Orientales Anglos Rex fuit Reddwaldus a Wodenio, ut scribunt, decimum Genu nactus.

Vide Leges Henrici I. cap. 76. Et infra in Genuculum 2. Confer Grimm. Antiq. Jur. Germ. pag. 468.