1. GERBA, f. pro Herba, Locus herbosus. Charta anni 1041. apud Aug. de la Chieza in Histor. Eccl. Pedem. cap. 19 :

Cum silvis, montibus, collibus et vallibus, Gerbis, aquis, molendinis, lacubus, paludibus, etc.

Alia Conradi Imper. apud eumdem pag. 224 :

Et vineas cum areis suis, terris arabilibus, pratis, Gerbis, silvis.

Alia anni 1029. apud eumdem pag. 241 :

Sicut continentur in sediminibus, locis, vineis cum areis suis, terris arabilibus, capellis, pratis, Gerbis, pascuis, silvis, etc.

Charta ann. 1042. apud Guichenonum in Bibl. Sebus. Cent. 1. cap. 84 :

Mensura terræ hujusmodi est, tam de vineis, et terris arabilibus et pratis quingenta et 24. jugera suis locis disposita ; de Gerbis et silvis sexcenta jugera.

Pactum inter Thomam Comitem Sabaudiæ et Abbatem Pinarolens. ann. 1246 :

Terræ, prata, nemora, Gerbi, etc.

Adde tom. 3. Ughelli pag. 415. et Franciscum Mariam in Mathildi Comitissa lib. 3. pag. 157.