« »
 
[]« Ghirlanda » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 064b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/GHIRLANDA
GHIRLANDA, vox Italica, Corona, sertum, Gall. Guirlande. Chronic. Parmense ad ann. 1303. apud Murator. tom. 9. col. 847 :
Domini de S. Vitale, et Domini de la Porta, et alii omnes tam banniti quam confinati de dicta parte Episcopi, cum Ghirlandis in capitibus redierunt Parmam sani et salvi, et absque aliquo rumore.
Acta S. Franciscæ Rom. tom. 2. Martii pag. 112* :
Et hæc corona erat [] candidissima et ornata fulgentibus et albissimis rosis, cujus Ghirlanda inferior denotabat firmissimam virginis fidem.
Vide Garlanda.