« »
 
[]« Gilio » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 068c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/GILIO
GILIO, Germanus, Mabill. tom. 3. Annal. Bened. pag. 600. ex Instrum. ann. 969 :
Teuzo et Baldo atque Azo Giliones fratres, filii quondam Bruti bonæ memoriæ Silvestro bonæ memoriæ Presbytero et Monacho, atque coangelico Abbati de venerabili monasterio SS. Cosmæ et et Damiani, quod nuncupatur Mica aurea, donant Ecclesiam Dei Genitricis Mariæ, etc.
Vide Glinglio in Gurgo.