« Gingriba » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 069c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/GINGRIBAGINGRIBA, εἶδος φονῆς σάλπιγγος, Species sonitus tubæ, in
Glossis Lat. Græc. MSS. Sangerman. Legendum Gingrinæ. Festus :
Gingrire, Anserum vocis proprium est, unde genus quoddam tibiarum exiguarum Gingrinæ.Hæ fiebant ex arundine quadam Siciliensi et
breviores licet, subtilioribus tamen modis insonabant, ut habetur apud Solinum capite 5. de Sicilia.

