« »
 
[]« Ginochium » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 069c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/GINOCHIUM
GINOCHIUM, Geniculum, Gallice Genou, Ital. Ginocchio. Miracula B. Henrici Baucenensis, tom. 3. Junii pag. 376 :
Joannes... guttosus in Ginochiis et in anchis, etc.
P. Carpentier, 1766.
Hinc forte Guignoche, baculum recurvum vocabant nostri, cujus forma sic describitur in Lit. remiss. ann. 1456. ex Reg. 189. Chartoph. reg. ch. 97 :
Ung baston de houx fourché et reployé par le bout, vulgaument appellé Guignoche, que le suppliant avoit fait pour soy esbatre à getter des pierres ou motes de terre au loing.