« »
 
[]« 4 gladius » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 075a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/GLADIUS4
4. GLADIUS, Lamina gladii vel cultelli, Gall. Lame. Lit. remiss. ann. 1352. in Reg. 81. Chartoph. reg. ch. 293 :
Prohibitum extiterat ne quis portare præsumeret... armaturas aliquas vel cultellum, [] cujus alumella sive Gladius esset longior uno pede.
P. Carpentier, 1766.
Gladius Cathalanaticus, vulgo Epée de Catalogne, olim in pretio. Lit. remiss. ann. 1395. in Reg. 148. Chartoph. reg. ch. 99 :
Causa suæ defensionis evaginavit Gladium suum Cathalanaticum. Espée à hault taillier,
Major gladius, vulgo Espadon, in Testam. Th. de Failly ann. 1473. ex Bibl. reg. Espée batue, cujus usus est in pugnis ludicris. Aliæ Lit. ann. 1382. in Reg. 122. ch. 117 :
En eulx esbatant lesdiz Lucas et Brulé sachierent deux espées batues qu'il avoient, dont l'en jouoit au bouclier.
Vide supra Ensis. Ecclesiam ingredientes gladium deponebant. Lit. remiss. ann. 1401. in Reg. 156. Chartoph. reg. ch. 401 :
Après ce que le suppliant ot mis son cheval en l'estable chiez le secretain dudit lieu, il vint à ycelle église, et laissa son espée en garde à un homme, nommé Bertaut, à l'entrée de ladite église.
P. Carpentier, 1766.
Gladium per mucronem tenere, signum erat deditionis in arbitratum victoris, ut colligitur ex Poem. Alex. Ms. part. 2.
Douze furent par conte, chascun au poin tenoit
S'espée par la pointe, que bien senefioit
Miséricorde ou mort, ou il s'umelioit.