« »
 
[]« 2 glandis » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 076a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/GLANDIS2
2. GLANDIS, Gallis, Glandée. Chrodegangus Metensis in Regula Canonicor. cap. 8 :
Et si contingerit, quod illo anno Glandis vel fagina non sit, etc.
Vide Leges Wisigoth. lib. 8. tit. 5. Glandis nomine, inquit Bracton. lib. 4. tr. 1. cap. 38. § 13.
continentur glans castanea, fagina, ficus, et nuces, et alia quæque, quæ edi vel pasci possunt præter herbam
. Vide leg. 1. D. de Gland. leg. (43, 28.) et leg. Qui venenum, de Verb. signif. (lib. 50. tit. 16. fr. 236. § 1.)
Glandariæ, Juglandariæ, in veteri Charta apud Ughell. tom. 9. pag. 904.
Glandaticum, Quod pensitatur pro facultate porcos immittendi in silvam, et glande pascendi. Charta Caroli M. in Actis Episcopor. Cenoman. pag. 266 :
De piscationibus et pastionaticis, id est, Glandaticis, etc.
Chronicon Farfensis Monasterii pag. 657 :
Sine datico, herbatico, scatico,
apud Murator. escatico, vel Glandatico. Chartæ Alamannicæ Goldasti Ch. 90 :
Quod vidissent Monachos S. Galli ibidem residere, et Glandaticum tollere.
Vide Vitam Aldrici Episcopi Cenom. pag. 31. Vitam S. Joachimi Abb. tom. 7. Maii pag. 127. Chartam anni 1138. apud Marten. tom. 2. Ampliss. Collect. col. 107. et Italiam sacram tom. 1. pag. 117. 298.
Glandagium. Transactio Honorati de Castellano Domini de Masalguis cum incolis ejusd. loci ann. 1490. ex Archivo Præsidis de Mazaugues :
Pascua sive pastorgia ac Glandagia et relargueria quæcumque... vendantur.
Glandage, in Consuet. Britanniæ art. 255. S. Severi tit. 3. art. 19. Solensi tit. 13. art. 1. Glandée, in Andegav. art. 497. etc.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Glandatorium, Eadem notione, apud Mabillonium tom. 3. Annal. Benedict. pag. 590. n. 19.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Glandatio, Βαλανίσις, Glandium collectio, apud Martinium in Lexico.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Glandeiare, Porcos in silvis glande pascere. Vide locum in Esplencha.
Glando, dinis, Glans. Ditmarus lib. 1. pag. 8 :
Tritico et avena, et Glandine refertus.
Vett. Glossæ : Glandine, βαλαίνῳ. Cibus aspera Glando, apud Avienum in Descript. orbis v. 285. Rursus utitur v. 1283.