« »
 
[]« 2 gorga » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 087b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/GORGA2
2. GORGA, Ager vepribus et dumetis obsitus, dumus densus, nostris alias Gource. Charta ann. 1197. ex Tabul. S. Vict. Massil. :
Dedit ad acapitum quamdam Gorgam sive terram abosquitam, sitam in territorio de alpibus... Quoddam affare terrarum Gorgarum et vallonum incultorum et abosquitorum.
Lit. remiss. ann. 1469. in Reg. 197. Chartoph. reg. ch. 107 :
Iceulx de Vergirolles poulscerent le suppliant à force de bastons dedens une Gource ou fort buisson, etc.
Massiliensibus Gorgue, dicitur de agris inter rupes positis, non multum dissimili notione. Nostris vero Gorge, fauces, angustiæ vocantur. Vide infra Gorgia 3.