« »
 
[]« Gragnola » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 095b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/GRAGNOLA
GRAGNOLA, vox Italica, Grando, Gall. Grêle. Chron. Placent. ad ann. 1352. apud Murator. tom. 16. Script. Ital. col. 499 :
Cecidit magna tempestas Gragnolarum in civitate Placentiæ et confinibus cum magno vento ; et fuit ipsa tempestas altior uno palmo super terram.