« »
 
[]« 1 grana » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 096b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/GRANA1
1. GRANA, Italis Bacca cujusdam [] arboris similis hederæ, cujus usus est ad tincturam ejus panni, quem vocant Scarlatum. Jacobus Cardinalis de Coronatione Bonifacii VIII. PP. tom. 4. Maii pag. 451 :
A Patribus missi, quos uvea Grana cruentat
Cardinis in signum, etc.
Ibid. pag. 469 :
... Ardentes habitu, quos uvea tinxit
Grana rubens, etc.
Memorantur Granæ ad tingendum in Edicto Philippi Pulcri Franc. Reg. ann. 1304 :
Panni Granæ,
in Statutis Massil. lib. 1. cap. 36. § 2 :
Vestes de Grana,
lib. 5. cap. 12.
P. Carpentier, 1766.
Vox Italica, Coccum rubeum, granum infectorium. Charta Phil. comit. Fland. ann. 1163. in Chartul. 1. Fland. ch. 325. ex Cam. Comput. Insul. :
De kerka Graine quatuor denarios.
Stat. Montispessul. ann. 1204 :
Nullus extraneus homo pannos laneos in Montepessulano potest tingere in Grana, etc.