« »
 
[]« Grandiolus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 098a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/GRANDIOLUS
GRANDIOLUS, f. Glandula, inquit Cl. Editor. Vita S. Francæ tom. 3. April. pag. 398 :
In gula mea sensi quasi Grandiolum unum decurrere, et ad partem gulæ declinare ; atque tam nocte quam mane gargarizans, grossum phlegma rejeci.
Vide Grandula.