« »
 
[]« Grandisonus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 098a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/GRANDISONUS
GRANDISONUS, Qui clamat voce magna. Chron. S. Trudonis Spicil. Acher. tom. 6. pag. 406 :
Quidam vero ad irruptionem cum clamore se accingerent, unus eorum, cujus sapientiæ et consilio totum inniti videbatur oppidum, vultu flammeo et ore Grandisono prorupit in medium : Eia, inquit, eia viri, etc.