« »
 
[]« Grangerius » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 099c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/GRANGERIUS
GRANGERIUS, Qui præest grangiæ seu prædio rustico, apud monachos, vulgo Grangier ; cujus officium Grangerie dicebatur. Interrogat. Templar. ann. 1310. inter Probat. tom. 2. Hist. Nem. pag. 176. col. 2 :
Item Drohetus... confessus fuit, requisitus, quod in Francia, in quadam grangia, quæ vocatur Molendines, fuit receptus ;... qui dictus frater Johannes (de Cinus) erat Grangerius dicti loci de Molendines.
Lit. remiss. ann. 1382. in Reg. 121. Chartoph. reg. ch. 92 :
In dicta grangia Grangerium seu custodem ejusdem violenter ceperunt et apprisionaverunt ;... dictum Grangerium nequaquam a manibus eum detinentium habere potuerunt, cum unus ipsorum prædonum cum dicto Grangerio suo prisionario ad logiamentum suorum aliorum complicum prius recurrisset.
Charta admortisat. ann. 1476. in Reg. 204. ch. 24 :
L'umble supplication de noz chiers et bien amez les religieux Grangier et couvent de N. D. de Vic de Fezensac... avons receue, contenant que ja pieça feu Jehan... conte d'Armaignac..... donna et laissa à ladite église et Grangerie la somme de
50 escus d'or. Grangier præterea nuncupabatur, Prædii rustici conductor. Lit. remiss. ann. 1411. in Reg. 165. ch. 223 :
Perrinet Ferrant pour homme, Grangier, labou [] reur de terres, qu'il tient à moison d'estranges personnes. Fermiers, mettoiers, Grangiers,
in Ch. ann. 1425. ex Tabul. Cartus. B. M. de Parco. Vide Grangiarius in Granea.