« »
 
[]« Grua » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 117c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/GRUA
GRUA, Grus, Italis Gru, Grua, Gallis Grue. Lex Salica tit. 7. § 6 :
Si quis gallum aut gallinam furaverit, vel cignum, aut Gruam domesticam, etc.
Editio Heroldi :
Si quis Gruem aut cygnum domesticum, etc.
Per Grues domesticas Wendelinus ardeas intelligi putat, quæ Flandris Keigers dicuntur, quas alunt Flandrenses foventque magno studio circa suas ædes : juxta quas videre est manufactos colliculos, quos Mottas vocant, aqua cinctos et arboribus præaltis obsitos, in quorum cacuminibus istæ ardeæ nidulantur. Hæ motæ vocantur Keygerije, quasi Grueriæ. Adde Legem Longob. lib. 1. tit. 19. § 14. Rothar. 322.
P. Carpentier, 1766.
Grue vero pro Mesenterium vitulinum, Gall. Fraise de veau, ut videtur, in Lit. remiss. ann. 1421. ex Reg. 171. Chartoph. reg. ch. 422 :
Six harens, qua tre pains et une Grue de veau.