« 3 gutta » (par C. , 1678), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 143a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/GUTTA3
3. GUTTA, et Guta, Gallis la Goutte, Podagra, Arthritis quælibet, in Vita Innocent. VI. PP. apud
Bosquetum pag. 139. Chronicon Casauriense :
Illa infirmitate, quæ Gutta appellatur, graviter fuerat occupatus.Radulfus in Vita S. Richardi Episcopi Cicestrensis num. 86 :
Cum Gutta, quam Podagram vel Artreticam vocant, frequenter vexaretur, etc.Pseudo-Ovidius lib. 2. de Vetula :
Ptolemæus Lucensis ann. 1284 :Tussiat æternum, juncturas Gutta fatiget.
Defectum patiebatur in manibus et pedibus propter Guttas, ita quod vix celebrabat.Occurrit in Hist. Mediani Monast. pag. 275. in Fragmentis Hist. Dalphin. tom. 2. pag. 624. col. 2. in Miraculis B. Simonis, tom. 2. April. pag. 823. in Vita B. Hugonis de Lacerta, apud Marten. tom. 6. Ampliss. Collect. col. 1186. et alibi.