HABITUS 1, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« 1 habitus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 151a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/HABITUS1

1. HABITUS, nude, de iis dicitur qui Monasticum habitum induere. Vita S. Declani Episc. tom. 5. Julii pag. 601 :

Multa jam millia Habitus utriusque sexus in illis plurimis locis sub cura et regula sanctissimi patroni Declani in vita felicissima vixerunt.

Inde Habitus mutatio et Habitum mutare, Monasticum habitum induere, passim.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

Habitus Regularis, Monasticus, in Addit. 3. ad Capitul. cap. 52. Habitus religionis, in lib. 7. Capitul. cap. 338. in Addit. 4. cap. 88. in Canon. Isaaci Episc. Lingon. n. 9. et in Capitul. Caroli C. tit. 7. n. 67. Habitus religiosus, in Capit. ejusdem Caroli tit. 27. n. 8. Interdum Habitus religionis usurpatur pro eo qui Sacerdotem decet. Ita in Addit. 3. ad Capitul. cap. 109.

P. Carpentier, 1766.

Habitus Nuptialis, pro Superpellicium, Vestis linea clericis propria. Stat. synod. Tornac. ann. 1366. cap. 39. pag. 24 :

Capellani ecclesiarum, habentes capellanias in ecclesiis curatis, non incedant, dum divina celebrant, nisi in habitu nuptiali, scilicet cum superpellicio.

Vide infra Vestis nuptialis.

P. Carpentier, 1766.

Habitus Sanctorum, Monasticus, in Charta ann. circ. 1183. tom. 1. Probat. Hist. Brit. col. 692 :

Qui Herveus circa finem vitæ suæ ad abbatiam se contulit et Habitum sanctorum suscepit, et ibi finem vitæ sortitus est.

Habitus Venerabilis, Imperatorius, apud Victorem in Epit. in Constante.