HEIDEOTI, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« Heideoti » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 181a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/HEIDEOTI

HEIDEOTI, Factio quædam in urbe Leodiensi, de qua magnum Chronicum Belgicum ann. 1403 :

Cœperunt certi cives Leodienses, qui seipsos nominabant Heideotos, (quod interpretantur multi de Gallico in Latinum, Osores justitiæ) rebellare D. Joanni de Bavaria, Electo Leodiensi.

Vim vocis Gallicæ non omnino percipio. Hair, et Heir, est odisse : verum Heideotos potius nominasse se, quasi Idiotas, censerem, nisi non Heideotos, sed Hædrotios appellatos scriberet Suffridus Petri in eodem Joanne Episc. cap. 4. qui vocis hujus posterioris vim pariter attigit :

Erat illic genus hominum factiosorum, qui ob effrenem linguæ petulantiam, qua sine pudore legitimis suis magistratibus ad captandam auram popularem obtrudebant, Hedroten, sive Hedrotii vocabantur.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

Haidrotii, in Chron. Cornelii Zantfliet apud Marten. tom. 5. Ampliss. Collect. col. 361. ubi et de vocis etymo diserte docemur :

Anno 1403. quidam filii iniquitatis, Gallice Haidroits id est, odientes jus et æquum, cives Leodienses cœperunt rebellare contra dominum Leodiensem Electum inclytum Johannem de Bavaria, nitentes contra Deum, justitiam et rationem posse tenus destruere jurisdictionem ecclesiasticam in plerisque modis et formis, etc.

Ibidem col. 362 :

Odium tamen quod in cordibus dictorum Haidrotiorum suscitatum fuerat, nondum poterat radicitus extirpari ab eisdem.