« »
 
[]« Heket » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 181c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/HEKET
HEKET vel Hecquet, nostris Ostium cohortale. Vide supra Haisellus. Lib. rub. fol. parvo domus publ. Abbavil. fol. 35. r°. ad ann. 1265 :
Tempore refectionis et fimationis ortorum, debet idem Radulfus ibidem facere hostiolum, Gallice dictum Heket, per quod homines cum vehiculis fimum et sabulonem ad ortos deferentes... transibunt.
Lit. remiss. ann. 1427. in Reg. 174. Chartoph. reg. ch. 2 :
Le suppliant ouvri le Hecquet de la court et entra eu icelle court. Hec
vero est dimidia porta, qua pars inferior introitus clauditur. Lit. remiss. ann. 1367. in Reg. 97. ch. 427 :
Le suppliant estoit à son huis appoié sur son Hec, qui fait aussi que demi closture d'un huis.
Aliæ ann. 1400. in Reg. 155. ch. 292 :
Ilz alerent ensemble heurter au Hec de l'uis de l'ostel dudit Obery, duquel Hec ilz rompirent un ais ou deux. Héquet,
Nomen cujusdam carceris apud Rotomagum, f. ab Henghen, carcer, custodia. Vide in hac voce. Lit. remiss. ann. 1387. in Reg. 131. ch. 105 :
Icellui Roulant se muça et tapy derriere un pilier ou post de bois en un cornet près d'une prison, appellé Héquet (a Rouen). Hecquer
vero est cultro baculum acuere, ut videtur, in aliis Lit. ann. 1418. ex Reg. 170. ch. 194 :
Le suppliant s'esbatoit avec les compaignons et Hecquoit d'un petit coustel qu'il avoit à sa dague un baston.