« Hengistfuoter » (par P. , 1766), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 184c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/HENGISTFUOTER
HENGISTFUOTER, Cui cura equorum demandata est, maxime qui eorum pabulum curat, a Germ.
Hengst, equus, caballus, et Futter, pabulum. Charta Ludov. reg. ann. 903.
apud Meichelbec. tom. 1. Hist. Frising. pag. 151 :
Delegavimus cum curtibus et casis aliisque ædificiis, familiis, et utriusque sexus mancipiis, parscalchis, sindmannis, Hengistfuotris, etc. Hengistvotris,in alia ann. 1057. apud eumd. tom. 2. pag. 516. Hinc emendandæ videntur Chartæ laudatæ in voce Hengistnotus.