« »
 
[]« Honorabiles » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 230a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/HONORABILES
HONORABILES, Honoribus perfuncti, ut est in leg. un. Cod. Th. de Comitib. vacantib. (6, 18.) seu administratione perfuncti, ut in leg. 2. eod. Cod. de Medic. (13, 3.) Qui quidem titulus vulgo a nostris in civitatibus concedebatur iis, qui civilia munia obierant, quos Honorables personnes vocabant : tametsi hodie apud nos viluit ejusmodi appellatio, quod nobilitati, quam omnes ambiunt, quodammodo opponatur, vel ut rectius dicam, opponi falso existimetur. Hoc quippe titulo donatos videmus, et id quidem duobus retro sæculis, eos qui majoribus dignitatibus Ecclesiæ vel Regni illustres fuerunt. Interdum etiam Honorabiles appellantur in dignitate constituti, ut in Capitul. Caroli M. lib. 5. cap. 8. 10.
P. Carpentier, 1766.
Houneraules hommes et saiges, in Charta ann. 1347. ex Chartul. Valcel. sign. E. Vide supra Discretus.