HYPAPANTI, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« Hypapanti » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 272a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/HYPAPANTI

HYPAPANTI, barbare, ex Græco ὑπαπαντή, qua appellatione donatur festum Purificationis B. Mariæ, ab occursu seu obviatione tunc facta a sene Simeone et Anna vidua : unde et festum S. Simeonis appellari in Codice Remensi Libri Sacrament. Gregorii Magni monet Menardus, cui concinit Anastasius in Sergio PP. pag. 62 :

Constituit autem, ut diebus Annunciationis Domini, Nativitatis, et Dormitionis sanctæ Dei Genitricis semperque Virginis Mariæ, ac sancti Simeonis, quod Hypapantem Græci appellant, Litania exeat, etc.

Ugutio : Ypapanti, indeclinabile, i. obviatio, vel occursus. Unde repræsentatio Domini in templo, i. festum Purgationis B. Mariæ Virginis dicitur Ypapanti, et tunc Symeon occurrit Christo, et obviavit, et in ulnis suis accepit eum et præsentavit. Flodoardus lib. 3. Hist. Rem. cap. 6 :

In eadem solemnitate, Hypapanti scilicet Salvatoris.

Ordericus Vitalis lib. 13. pag. 921 :

Dum sacra solennitas Hypapanti celebraretur.

Gualdo in Vita S. Anscharii Archiep. Hamburg. cap. 105 :

Instabatque dies Hypapanti dictus Achivis.

Joannes Episc. Abrinc. de Offic. Eccles. :

In Hypapanti, quæ dicitur Præsentatio Domini, etc.

Vide Ughellum tom. 5. pag. 528.

Hypante, aut Hypanti, corrupte

dicitur apud plerosque Scriptorum de Divinis Offic. Alcuin. lib. de Divin. Offic. Amalar. lib. 3. cap. 43. Rabanum lib. 2. de Instit. Cler. cap. 33. Honorium August. lib. 3. cap. 24. etc. Ditmarus lib. 5 :

Quarto Non. Febr. id est, ὑπαντῇ Domini, id est, obviatione justi Simeonis.

De hoc festo, et ejus initiis, pluribus agunt Baron. ad Martyrol. Menardus ad lib. Sacram. Greg. pag. 40. 41. et doctissimus Henschenius peculiari Commentario ab 2. Febr. Adde Marten. de antiqua Ecclesiæ Disciplina in divinis celebrandis Officiis.